श्री विष्णु आरती (१)
आरती आरती करूं गोपाळा । मीतूंपण सांडोनी वेळोवेळां ॥ध्रु०॥ आवडीं गंगाजळें देवा न्हाणिलें । भक्तींचे भूषण प्रेमसुगंध अर्पिलें ॥ अहं हा धूप जाळूं श्रीहरीपुढें । जंव जंव धूप जळे तंव तंव देवा आवडे ॥ आरती० ॥१॥ रमावल्लभदासें अहंधूप जाळिला । एका आरतीचा मा प्रारंभ केला ॥ सोहं हा दीप ओंवाळूं गोविंदा । समाधी लागली पाहतां मुखारविंदा ॥ आरती० ॥२॥ हरिखें हरीख होतो मुख पाहतां । प्रगटल्या ह्या नारी सर्वहि अवस्था ॥ सद्भावालागीं बहु हा देव भूकेला । रमावल्लभदासें अहं नैवेद्य अर्पिला ॥ आरती० ॥३॥ फल तांबूल दक्षिणा अर्पिली । तया उपरी नीरांजनें मांडिलीं ॥ पंचप्राण पंचज्योति आरति उजळली । विश्व हें लोपलें तया प्रकाशातळीं ॥ आरती० ॥४॥ आरतीप्रकाशें चंद्रसूर्य लोपले । सुरवर नभीं तेथें तटस्थ ठेले ॥ देवभक्तपण न दिसे कांहीं । ऐशापरी दास रमावल्लभा पायीं ॥ आरती० ॥५॥
