श्री गणपती चालीसा
सदा भद्र तें कान ऐकोत देवा । सदा भद्र तें चक्षु पाहोत देवा । असे कल्पिले आयु जे ब्रह्मयाने जगावे पुरे ते निरोगी तनूने ॥१॥ रहावी सदा शक्तिशालीचे अंगे । स्तुतिस्तोत्र देवा करु भक्तिरंगे । तुझ्या याजनी पूजनी जीचनाचा । कळावा खरा अर्थ आम्हां सुखाचा ॥२॥ करो स्वस्ति सर्वत्र तो इंद्रदेव । जयाच्या धनाचा नसे पूर्ण ठाव । जगी स्वस्ति विश्र्वज्ञ पूषा करु दे । तसा संकटा पक्षिराजा हरु दे ॥३॥ सुरांचा गुरु स्वस्ति शांतीस देवो । त्रिकाळांत तैसी त्रिधा शांति होवो । अशी गाऊनी प्रार्थना नम्रभावे । गणेशा तुझे स्तोत्र वाचे वदावे ॥४॥ मुख्य स्तोत्र गणेशा तुला मी करी वंदनास । जगी तत्त्व प्रत्यक्ष तू निर्विशेष । जगा निर्मुनी पाळिसी तूच त्यास । तसे अन्ति संहारिसी तू तयास ॥५॥ असे सर्व ब्रह्म ते तूचि आहे । जे मदीयांतरंगी तुझे रुप पाहे । सदा सर्व भूतांत आत्मस्वरुप । करी रक्षणा माझिया रे गणेशा ॥६॥ तसे रक्षि वक्त्यास श्रोत्या परेशा । ऋतोक्ती असे सत्य हे नित्यरुप । सदा देवकार्यी करी दानधर्म । तया रक्षी धात्यास जो पाळी धर्म ॥७॥ जयाने जगी वेद कंठस्थ केले । तयाला तुवा पाहिजे तारियेले । जगी नित्य रक्षी । मला मागुनीया पुढोनी तसे ह्या भवाते तराया ॥८॥ वरुनी तसे खालती दक्षिणेला । करी रक्षणा पश्र्चिमा उत्तरेला । तसे पूर्व बाजूस रक्षी दयाळा । तुझे ध्यान चित्ती करी मी कृपाळा ॥९॥ प्रभो वाङ्मया चिन्मया मोदयुक्ता । सदा सच्चिदानंद तू विघ्नहर्ता । असे ज्ञान विज्ञान सारे तुझ्यात । तुझे रुप ते ब्रह्म साक्षात्पुनीत ॥१०॥ दिसे सर्व जे ते तुझ्यापासुनिया । इथे जन्मुनी धारणा लाभुनीया । तुझ्यामाजि ते अन्ति होई विलीन । तुझ्या आत्मरुपात जाई विरोन ॥११॥ तुझे रुप ते भूमि आकाश आप । तुझे रुप ते तेज वायू अमाप । तशा चार वाणी परादी तुझ्यात । म्हणोनी तुझे नाव वागीश ख्यात ॥ १२ ॥ गुणांच्या त्रयातीत तू नित्यरुप । तसा तीन देहांहुनी भिन्नरुप । असो भूत भावी तथा वर्तमान । त्रिकाळास भेदून होसी समान ॥१३॥ तुझा मूळ-आधार चक्रात वास । तुझ्यामाजी शक्तित्रयांचा निवास । तुला नित्य योगी मनामाजी ध्याती । तयां आत्मरुपात येई प्रचीती ॥१४॥ तुझे रुप ब्रह्मा तसा विष्णु रुद्र । तुझे रुप इन्द्राग्नि तो सूर्य चन्द्र । तुझे रुप वायूत ब्रह्मात आहे । तसे भूर्भुवस्वःत ते नांदताहे ॥१५॥ गणादी म्हणोनी अकारा म्हणावे । अनुस्वार अर्धेंदुयुक्ते स्मरावे । म्हणावा सदा मंत्र ॐकारयुक्त । असे हे गणेशा तुझे तंत्ररुप ॥१६॥ 'गँ' तंत्ररुपास ॐकारयुक्ता । जपावे तयाने मिळे शांति चित्ता । गकारा म्हणोनी अकारा स्मरावे । अनुस्वार अर्धेंदुयुक्तास गावे ॥१७॥ असा 'गँ' पदाचा घुमावा निनाद । तया संहिता संधिने स्पष्ट नाद । गणेशा तुझी हीच तंत्रोक्त विद्या । जियेची असे देवता तूचि आद्या ॥१८॥ 'ॐ गँ' नमू या गणांच्या पतीला । तया एकदन्तस्वरुपा यतीला । जये खंडिली वक्र बुद्धि जगात । तया वक्रतुंडा मनी साठवीत ॥१९॥ असा दंति तो प्रेरणा नित्य देतो । चतुर्हस्त जो दन्त हाती धरीतो । असे पाश अंकूश तैसाच हाती । सदा दाखवी स्वकृपा जो जनान्ती ॥२०॥ शरीरी तुझ्या लेप हा चंदनाचा । तुझा डौल तो रक्तवस्त्रात साचा । तुझ्या पूजनी रक्तपुष्पे वहावी । तुझी नित्य सेवा गणेशा करावी ॥२१॥ तुझ्या मूषकाच्या ध्वजाते स्मरावे । तुझ्या शूर्पकर्णा गुणां आठवावे । करी जो कृपा भक्तवृंदावरी तो । असा देव तू या जगा हेतु होतो ॥२२॥ असे देव तूं सृष्टिपूर्वी अनादी । तसा प्रकृतीचा असे तूच आदी । प्रकृतिप्रेरकाच्या अतीत असे तुझे रुप ध्याती जगी तेच मुक्त ॥२३॥ करी नित्य योगी अशी साधना जो । तया योगिश्रेष्ठांत श्रेष्ठत्व दे जो । गणांच्या पतीला तया एकदन्ता । नमू व्रातमुख्यास जो विघ्नहर्ता ॥२४॥ नमूया तया श्रीशिवाच्या सुताला । असे मूर्ति जी सौख्यदा ह्या जगाला । नमूया तया त्या गणांच्या पतीला । सदा विघ्नहर्त्यास लंबोदराला ॥२५॥ फलश्रुती करी पाठ जो नित्य हे स्तोत्र त्याला । सदा ब्रह्मरुपात ठेवा मिळाला । तयाला मिळे सर्वदा सौख्यप्राप्ती । नुरे अल्पही विघ्नचिंता स्वचित्ती ॥२६॥ तयाला मिळे पंच पापंतुनीया झणी मुक्ति स्तोत्रास वाचुनीया । सकाळी म्हणोनी निशापातकांना करी दूर सायं दिवापातकांना ॥२७॥ करी पाठ सायं तसे जो प्रभाती । तयाला नसे अल्पही पापभीती । सदा सर्वदा पाठ आथर्वणाचा । करी विघ्ननाशास भावार्थ त्याचा ॥२८॥ तयाला मिळे धर्म तैसाच अर्थ । मिळोनी मनीचा पुरे काम स्वार्थ । मिळे अंती मुक्ती तया पाठकाला । नये स्तोत्र देऊ कुमार्गी नराला ॥२९॥ जयाच्या मनी भाव श्रद्धा नसेल । तयाला न द्यावे जगी स्तोत्र, फोल । जरी द्रव्यलोभे कुळाला प्रदान । करी स्तोत्र तो पातकी हो महान ॥३०॥ सहस्रावरी पाठ याचे करील । तरी सत्वरी वांछिता पाविजेल । असे स्तोत्र गाऊन देवास स्नान । जगी घाली तो होय वक्ता महान ॥३१॥ चतुर्थी तिथीला निराहार राही । तया प्राप्त विद्या जगी नित्य पाही । असे सत्य ही उक्ति आथर्वणाची । जरी जाणली नष्ट चिंता भवाची ॥३२॥ असे सत्स्वरुपावरी अभ्र आले । स्वरुपी रमे ते तदा दूर झाले । कुणाची नसे भीति त्याला भवात । सदा नित्य विघ्नेश ध्याई मनात ॥३३॥ जरी पूजिला देव दुर्वांकुरांनी । कुबेरापरी सौख्य त्याला मिळोनी । जगामाजी तैसाच स्वर्गी प्रमोद । सदा लाजहोमे यशाचा प्रसाद ॥३४॥ तया प्राप्त होई सदा तीक्ष्ण बुद्धि । मनी पूजिता प्राप्त होईल ऋद्धी । सहस्त्रावरी मोदका यज्ञि दान । तया लाभतो वांछितार्थ प्रसन्न ॥३५॥ गणेशास होमात अर्पील भक्त । समिद्पूर्ण स्वाहा असे जी घृताक्त । तरी सर्व लाभेल हे सत्य पाहे । द्विजा आठ, स्तोत्रास जो देत आहे ॥३६॥ जगी मंत्र हा सिद्ध व्हाया जपावे । नरे स्तोत्र सूर्यग्रही भक्तिभावे गणेशा तुझ्या मूर्तिसान्निध्ययोगे । नद्यांच्या तटी ज्यामुळे तेज जागे ॥३७॥ महाविघ्न आले तरी ते टळेल । महादोषही सत्वरी भंगतील । महापातकांपासुनी होय मुक्ती । तया सर्व विद्या जगी प्राप्त होती ॥३८॥ असे जाणले सार ज्यांनी मनात । तयां मुक्ति लाभे स्वरुपी निवांत । असा अर्थ हा सांगते श्रौतविद्या । अशी ही अथर्वोक्त ती आद्य विद्या ॥३९॥ गुरुने तसे शिष्यवृंदे असावे । सदा सौमनस्ये स्वकार्यी रमावे । नको द्वेष सर्वत्र शांति प्रभाव । तयांचा सदाहो मनी नम्र भाव ॥४०॥ करावे गणेशे सदा रक्षणास । तयाच्या करी जो अशा या जपास । मिळावी तया सौख्यशक्ती अपार । असे चिंतुनी अर्पिता पुण्य फार ॥४१॥ असे मूळ गीर्वाण हे स्तोत्र काम्य । तया प्राकृतामाजी वाचून पुण्य । गणेशात्मजाने अशी शब्दपूजा । असे वाहिली, धन्य तो विघ्नराजा ॥४२॥
